Tien kleine koekjes
Tien kleine koekjes - poppetjes van koek en chocola -
lagen warm en knus bijeen
in oma's koekjestrommel,
en zwegen;
maar plotseling, heel stilletjes,
verdween er een -
toen waren er nog negen.
Negen kleine koekjes, - negertjes, van koek en chocola -
in oma's koekjestrommel,
staken de kopjes bij elkaar en fluisterden:
'Waar is nummer tien?
Wie heeft nummer tien gezien?'
'Die is natuurlijk opgegeten,
dat gaat zo, dat zouden jullie moeten weten,'
sprak de kleinste op gedempte toon.
'Dat kan niet! Dat mag niet!
We zijn voor morgen,'
fluisterden de anderen zacht,
'voor de verjaardag van kleine Jan!'
Maar plotseling werden ze ruw verschoven -
toen waren er nog acht.
Acht kleine koekjes, - negertjes, van koek en chocola -
in oma's koekjestrommel,
fluisterden bang:
'Waar is nummer negen? En waar is nummer tien?
Wie heeft nummer negen, en nummer tien gezien?
Laten we elkaar een handje geven;
dan kan er niet één meer weg!'
- Dat is heel moeilijk
voor poppetjes van koek,
dus dat duurde even;
maar toen het eindelijk zover was -
toen waren er nog zeven.
Zeven kleine koekjes, - negertjes, van koek en chocola -
in oma's koekjestrommel,
fluisterden zacht:
'Waar zijn nummer acht en nummer negen?
En waar is nummer tien?
Wie heeft nummer acht en nummer negen,
en nummer tien gezien?
Hoe moet dat nou? Hoe zal dat gaan?
Oma heeft zo haar best gedaan!
Ze heeft ons toch niet voor niets gebakken
voor de verjaardag van kleine Jan!?'
Maar tijdens dat geklessebes
hielden ze de boel niet in de gaten
en toen ze daaraan dachten -
toen waren er nog zes.
Zes kleine koekjes, - negertjes, van koek en chocola -
in oma's koekjestrommel,
riepen in paniek:
'Waar zijn nummer zeven,
nummer acht en nummer negen?
En waar is nummer tien?
Wie heeft nummer zeven,
nummer acht en nummer negen,
en nummer tien gezien?
O, o, o! Dat kan toch niet!?
Dat mag toch niet!?'
schreeuwden ze door elkaar.
'We kijken niet uit!
We letten niet op!
Dat doen we wel!
Dat doen we niet!'
Het schreeuwen werd gekijf.
En plotseling, ja plotseling -
toen waren er nog vijf.
Vijf kleine koekjes, - negertjes, van koek en chocola -
in oma's koekjestrommel,
riepen triest:
'Waar zijn nummer zes en nummer zeven,
nummer acht en nummer negen?
En waar is nummer tien?
Wie heeft nummer zes en nummer zeven,
nummer acht en nummer negen,
en nummer tien gezien?
Hoe moet dat morgen nou?
De helft van ons is weg!
O, o, o! Wat een pech!
O, o, o! Wat is dà t een pech voor Jantje!'
Ze jammerden en jammerden:
'Dat kan toch niet!?
Dat mag toch niet!?
Dat is toch géén manier!?'
En voelden niet hoe de trommel bewoog -
toen waren er nog vier.
Vier kleine koekjes, - negertjes, van koek en chocola -
in oma's koekjestrommel,
riepen wanhopig uit:
'Waar zijn nummer vijf,
nummer zes en nummer zeven,
nummer acht en nummer negen?
En waar is nummer tien?
Wie heeft nummer vijf,
nummer zes en nummer zeven,
nummer acht en nummer negen,
en nummer tien gezien?'
Ze begrepen er niets meer van!
Ze waren toch voor de verjaardag van kleine Jan?
Er begon er één te huilen, met dikke warme tranen,
zijn chocola die smolt ervan.
't Werd drab,
zijn koek werd pap en zie -
toen waren er nog drie.
Drie kleine koekjes, - negertjes, van koek en chocola -
in oma's koekjestrommel,
riepen boos en luid:
'Waar zijn nummer vier en nummer vijf!? Nummer zes
en nummer zeven!? Nummer acht en nummer negen!?
En waar is nummer tien!!?
Wie heeft nummer vier en nummer vijf!! Nummer zes
en nummer zeven!! Nummer acht en nummer negen!!
En nummer tien gezien!!!?'
Ze schreeuwden
en gingen op de vuist.
Eén sloeg toen per abuis
de andere twee tot gruis;
de kruimels vlogen om zijn oren heen -
toen was er nog maar één.
Eén klein koekje - een negertje, van koek en chocola -
lag moederziel alleen
in oma's koekjestrommel,
en prevelde radeloos en bang:
'Hoe moet dat morgen nou
op de verjaardag van kleine Jan?
Dat kan toch niet!?
Dat mag toch niet!?
Waar ìs toch iedereen?' -
totdat hij opééns
in 't bruine mondje
van kleine Jan verdween.
-o-o-o-
Tjiasso
Copyright 2016, Kinderlines Uitgeverij, alle rechten voorbehouden.