Rare sprongen

'Toen wij hoorden dat jullie
naar het Goudstralenwoud zouden gaan
besloten we jullie onopvallend te volgen.
Karel en ik houden nou eenmaal graag
een oogje in het zeil,
vooral op zo'n lange trip.
Je weet maar nooit.
Er kan van alles gebeuren.

Maar toen we hoorden
dat het doel van jullie reis
dat grote griezelige circus was,
besloten we helemáál
in de buurt te blijven.

Nou, jullie waren goed en wel
in het circus, je had amper
je neus achter de coulissen gestoken,
of het was zover, hoor!
Je zàg haar meteen!
Je was gelíjk verkocht!

Ik zei tegen Karel,

Karel, jongen, ik weet niet
of jij ziet wat ik zie,
maar onze Bas is verliefd.

En toen we een paar uur later zagen
dat het nog niet over was,
besloten we dat Jasmine en jij...
ja-a, Jasmine, zo heet zij,
een kans moesten krijgen.'

'Nobel van jullie,' zei Bas verbijsterd.

Willem haalde zijn wenkbrauwen op
en ging onverstoorbaar door.

'Nou, we hadden toen wel het een
en ander uit te vogelen, hè?
dat begrijp je.
Ik dacht tussen al die beesten
van die goochelaar
zullen wij niet opvallen,
en komen zo wellicht discreet
een hoop aan de weet.'

'Discreet!
Lik m'n reet!' zei Bas venijnig.
'Jullie vielen hartstikke op!
Iedereen heeft jullie gezien.
IEDEREEN!'

'Zeg hé!
Ik kom hier niet om ruzie te maken,
ik bedoel het goed hoor!'
zei Willem verontwaardigd.
'En we zijn daar heel wat wijzer geworden,
als je dat maar weet.
Maar goed,
als jij niet verliefd bent
zal het je ook niet interesseren.
Maar ik kan je wel vertellen, jongen:
zij    vindt jou ook  héél leuk,'
zei Willem met nadruk. 'HEEL LEUK!'

'Ja, ja, dat heeft ze jou zeker
aan je neus gehangen,' zei Bas.

'Nee, je hebt geen gekke smaak,'
vervolgde Willem alsof hij niets gehoord had.
'Want ze is niet alleen aantrekkelijk,
maar ook aardig
èn, vooral ook geestig.'

'Wat!' zei Bas. Hij kreeg een kleur
en begon te stotteren.

'J-j-jullie h-h-hebben t-toch n-niet
v-ver-verteld d-d-dat i-i-k
v-ver-v-verl-lie...'

'Nee,' zei Willem. 'Zo stom
zijn we nou ook weer niet!
Trouwens we hebben haar niet eens gesproken!'

'Hoe wéét je dat dan!?'
riep Bas argwanend.

'Nou,' zei Willem, niet in het minst
uit het veld geslagen,
'toen wij ons dus onopvallend
tussen al die artiesten begaven,
dat was eigenlijk best wel brutaal,
kregen we helemáál geen boze blikken
of vervelende opmerkingen.
Integendeel. Iedereen was heel vriendelijk,
aardig zelfs.
Hierdoor aangemoedigd
zijn we hen na afloop gewoon gevolgd.
En toen een aantal van hen vroeg
of we zin hadden
nog even mee te gaan
naar de versnaperingentent,
paste dat precies in ons straatje.
Je begrijpt, het liep gesmeerd,'
zei Willem met zelfvoldane blik.

'We hebben daar
onder het genot van een drankje
gezellig wat zitten babbelen
over van alles en nog wat; maar
natuurlijk ook over het circus.

En toen Karel, na een paar glaasjes,
het gesprek terloops op Jasmine bracht,
ging verder alles vanzelf,' zei Willem trots.

'Ze lopen met haar weg;
ze vinden haar allemaal even aardig!

En jij bent haar niet ontgaan,
dat was duidelijk, vonden ze;
maar dat kon ook haast niet
nadat je haar had toegezongen.
Ook hebben ze allemaal die knipoog gezien
die ze je gaf aan het eind van de voorstelling.
Allemaal!

Trouwens, dit was een gastoptreden.
En wat bleek?
Ze werkt - hier niet eens zo gek ver vandaan -
met haar broers aan een nieuwe show!'

Bas hing nu aan zijn snavel,
was een en al oor.

'Haar broers,
de Dazzling Daring Devils,
ofwel de Duizelingwekkende Durfals,
zijn wereldberoemde luchtacrobaten
met een fantastische show.
Ze zijn dan ook bijna
het hele jaar door op tournee.
Jasmine heeft haar eigen show
en reist sinds kort met hen mee.
Ook zij heeft, in het buitenland dan,
al aardig wat naam.'

'M-maar,' zei Bas, 'ze komt toch uit India?'
'Jaaa,' zei Willem,
'haar geboorteland is India.
Daarom ziet ze er ook zo Oosters uit, hè?
Maar haar familie is al járen hier.
De meesten zijn beroemde slangenbezweerders,
of, zoals Jasmine, bezweerders van slangen
en nòg engere beesten.'

'Ja, ja,' zei Bas ongeduldig,
'maar waar is hier?'
'O,' zei Willem, nu toch
een ietsie pietsie van de wijs gebracht.

'Zei ik dat niet? Het Steile Ravijn.'

'Het Steile Ravijn?' zei Bas.

'Ja,
dat is als het ware hun pleisterplaats,' zei Willem.
'Daar kunnen ze heerlijk beschut
werken aan nieuwe shows
en bijkomen van vermoeiende tournees.
Daar...'

'Ja, ja,' zei Bas weer, 'maar hoe kom ik daar?'
'Weet je niet waar dat is!?' riep Willem verbaasd.
En hij sloeg zuchtend, met een overdreven gebaar,
zijn ogen ten hemel.
'Bas, jongen,' sprak hij op schoolmeestertoon,
'het Steile Ravijn licht àchter
het Dichte Sparren Bos.'

'Het Dichte Sparren Bos?' vroeg Bas fronsend.

'Je gaat,' zei Willem, hier het bos uit
'richting Grote Viersprong.

Dan ga je rechts de Beukenlaan op,
die loop je helemaal af.

Dan ga je links het Brede Zandpad op;
dat loopt langs het Oude Beuken Bos...'

'Ja, dat weet ik,'  zei Bas kort.

'Je kunt het Oude Beuken Bos ook door!
- Ik zou de paden maar zoveel mogelijk mijden,
als ik jou was,' vervolgde Willem,
'daar wordt je tè gemakkelijk
onder de voet gelopen.

Als je het oude Beuken Bos uit bent,
ga je nog even rechtdoor,
tot je vóór de korenvelden staat.

Daar ga je rechtsaf langs!
- Híer zou ik maar niet door gaan,
dat lijkt me lastig;
die aren zijn nogal stekelig,
en die gemene stekels
liggen meestal ook op de grond.

Ben je de korenvelden gepasseerd,
dan krijg je een eindje verderop
het Dennen Dal.

Als je dat door bent
zie je meteen al, na eerst nog wel
een flinke strook laag struikgewas,
het Dichte Sparren Bos.

Nou, en als je daar doorheen bent
sta je recht voor het Steile Ravijn.'

'H-a-l-l-o!' zei Bas, 'd-à- 's  'n  e-n-d!'

'Ja, ik geloof inderdaad
dat het voor jou een behoorlijk eind is,'
zei Willem peinzend.
'Voor mij is het een vluchtje van niks.'

Hij dacht even na, en zei toen:

'Ja kijk eens, jongen,
ik zou je natuurlijk kunnen brengen,
maar ik sta onderweg niet voor mezelf in,
dat weet je. Van vliegen krijg ik honger.'
En hij keek Bas vanonder zijn wenkbrauwen vorsend aan.

'Dank je feestelijk!' zei die. 'Ik loop liever.'

'Als je een dezer dagen nou eens vroeg
op wegging? Jasmine en haar broers
zitten voorlopig nog wel in het Steile ravijn,'
sprak Willem opbeurend.
'Dan kun je er,
dat mag ik toch wel aannemen,
vóór donker zijn.'
En hij keek daarbij
alsof hij de afstand voor Bas
persoonlijk had afgepast.

'Ben je gek!?' riep Bas ontsteld.
'Het is véél verder dan jíj denkt!
Ik ga nu!'
En hij dook meteen
zijn huis in, onder
de grote steen.

'Nou, nou,' mompelde Willem,
'die heeft haast.'

Een paar tellen later
stond hij alweer buiten,
met een gevulde rugzak.

Willem stond paf, en sprak voorzichtig:
'Zou je er nou niet eerst een nachtje
over slapen, jongen?
Jasmine is heus niet een twee drie
vertrokken, hoor!
dan kun je vandaag alles voorbereiden
en morgenochtend vroeg vertrekken.'

'Ik kijk wel uit!' zei Bas.
'Het is op zijn minst drie dagen lopen.
Als ik nòg langer wacht
is ze me vergeten!
En het is nu ook nog vroeg,
ik heb net ontbeten.'

'Temeer reden om die tocht
goed voor te bereiden.
Zeker als het zo ver is!' zei Willem streng.

'Niks daarvan!' sprak Bas resoluut.
Ik heb alles bij me wat ik nodig heb.
En als ik onderweg moe word
kan ik misschien, als ik geluk heb tenminste,
fijn een eindje mee met een marter
of een muis, of een konijn.'

'Dan moet je het zelf maar weten!'
zei Willem met een afkeurend gebaar.

'Maar doe voorzichtig,
neem geen enkel risico.
Er schuilt genoeg gevaar!'

 

 

 

 

Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Delen |

Logotr

Contact          Adverteren         Links

Home        Kinderlines Verhalen        Kinderlines Kleurplaten        Penvrienden        Dierentuinnieuws        Domeinen te koop     Spellen

Copyright 2016, Kinderlines Uitgeverij, alle rechten voorbehouden.