Rare sprongen

Onverwacht bezoek

Ze suisden hoog door de lucht.
Jasmine voelde de wind langs haar wangen strijken,
ze had een kleur van opwinding;
alleen haar neusje was rood van de kou.
Ze zat lekker warm tussen Willems veren,
precies in de kromming van zijn nek
en kon, zo zittende,
links en rechts vrijuit om zich heen kijken.
Terwijl Karel met een wakend oog
naast hen vloog.

Na een poosje
wees Karel voor zich in de diepte.
Ze naderden het Brede Zandpad
en aan het eind daarvan zag hij
Nel en Erwin, met een aantal vriendinnen,
nog driftig spinnen aan het grote net.

Jasmine volgde zijn blik
en gebaarde gejaagd
dat ze omlaag wilde.
Karel knikte en gaf Willem een seintje,
waarop ze vaart minderden
en langzaam daalden in glijvlucht.

'Hello-o! Hello-o!' riep Jasmine
zodra ze op gehoorsafstand kwamen.

'Nè-el! Er-win!
We  Zijn  Op  Weg  Naarr  Bà-as!' schreeuwde ze.

Nel keek verbaasd op, zag hen, en riep:

'Wat  Leuk  Voor  Bààààs!!  Wat  Een  Verràààssiing!!'

Maar schrok tegelijkertijd hevig
en riep er angstig achteraan:

'O, Jeee!!!  Kijk  Als-je-blíieft  Uíit!!!'

Even later
landden Karel en Willem trots
- met hoge borst -
op een stevige tak recht boven Nel.
Jasmine sprong van willems rug
en liep een beetje stijf (van de spanning
en het zitten in ongewone houding waarschijnlijk)
naar Nel, die wit zag van schrik.

'Kind hoe kun je dit nu dóen!' riep Nel ontsteld.
'Dit is le-vènsgevaarlijk!
Het zijn beste jongens, hoor, daar niet van;
maar je moet nóóit met hen meegaan!
Als ze tijdens de vlucht naar achteren pikken
ben je er ge-wéést!'

'Hee, hee! Hoo, hoo!' riep Willem verontwaardigd.
'Dat gebeurt zeer beslist
doch heel zeker niet!
Om Jasmine goed en probleemloos
te kunnen vervoeren
hebben we eerst flink wat gegeten.
Zó-veel dat we haast dùbbel zagen!
Jasmine heeft ons getrakteerd op heerlijk vers brood
en Oosters zaad...'

'Ja, een mix,' vulde Karel aan.
'Zulk zaad hadden we nog nooit gegeten. Zááálig!!...'

'Het is een beetje lastig
met zo'n volle maag in de lucht,' vervolgde Willem.
'Maar wanneer onze kleine
ongevleugelde vrienden een beroep op ons doen
en ons vragen
hen naar het doel
van een van hun verre tochten te brengen,
nemen wij dat ongemak - uit voorzorg -
vanzelfsprekend voor lief,' sprak Willem breedvoerig.

'O, zit dat zo,' zei Nel verbluft.

'Nou, dan durven wij misschien ook wel mee -
Erwin en ik dan,' sprak ze aarzelend.
'Bas moet weten dat we heus nog wel vrienden zijn.'

'Dat is sweet!' riep Jasmine
terwijl ze weer tussen Willems veren kroop.
'Dat heeft die jongen nódig!
Hij is só unhàppy!'

Karel greep hun besluit, hoewel het
aarzelend was geuit, meteen aan
en ging onmiddellijk achterover staan.
Spreidde zijn staart,
hield die uitnodigend omlaag en beval:

'Hop op! En ga mee!'

Maar ze sprongen geen van twee.

'Come on!
Het kan geen kwaad,
zijn buik zit barr-stens-vol met zaad!' grapte Jasmine.

'Oké!'
riep Erwin plotseling moedig, maar met geknepen stem,
en sprong vlug op Karels rug.

Nel aarzelde nu geen seconde meer
en sprong snel achter hem aan.
Samen renden ze naar voren
en nestelden zich toen in het warme kuiltje, vooraan,
tussen de kop van de krachtige vleugels,
dicht tegen elkaar aan.


De zon kwam op.
Het werd warmer.

Bas lag nu wat behaaglijker
in het zachte mos.
Hij sliep
en ademde rustig.

Hij droomde.
Hij hoorde de vertrouwde geluiden van het bos,
en stemmen... Vèr in de verte.

Nou, nou, wat maakten ze zich druk!
Het gaf niet.
Ze roepen er maar op los, dacht ie.
Hij lag wollig warm in het mos.

Het waren geen onbekende stemmen.

'Bà-as! Hallo-o!'

Hoorde hij - nu iets minder vaag.

Nou, ze deden maar! dacht ie lodderig.
Het was alleen maar zijn naam.

Maar het roepen hield aan.

'Bà-as! Hal-lo-o!'

Droomde hij nou...? Was dit echt weer
de stem van Nel uit de verte?

'Hoe-hoe! Bà-as!'

Hield de nachtmerrie dan nooit op!?

'Hal-lo-óóó!'

Ja, hoor, Bas hoorde het nu duidelijk.
Opende zijn ogen een beetje
en keek onwillig door een spleetje.

Karel was in aantocht...

Niet te geloven!
Hij had Nel
èn Erwin bij zich!

Ze zaten opgewonden te roepen en te zwaaien.

'Kijk eens wie we hier hebben!?' schreeuwden ze,
terwijl ze uitnodigend naast zich wezen.

Bas had nu zijn ogen wágenwijd open.

Naast hen vloog Willem
mèt... Hij kon het níet geloven.
Jasmine!
Zijn hart bonsde en sloeg een slag over!

Ze zwaaide en wierp
tíentallen kuspootjes.

Ze kwamen al dichter- en dichterbij.

Bas kreeg een brok in zijn keel.
Hoe had hij zich nou zó zielig kunnen voelen,
zo ellendig en verlaten,
met zùlke vrienden!
De tranen sprongen in zijn ogen.

Wazig zag hij hoe Karel en Willem
bij hem neer streken
en hoe energiek Jasmine
van Willems rug afsprong.
Wat durfde ze toch veel!

Even later voelde hij
hoe duizend lieve pootjes
teder om zijn schouders werden geslagen
en hoe een warm lief lijfje zich
zacht tegen hem aandrukte.

Hij zag zijn vrienden naderbij komen.
Ze klapten in hun vleugels
en in hun poten
en lachten.

Ja...,
tóen liet hij zijn tranen maar vrij stromen.

-o-o-o-

Picture
Picture
Picture
Picture

Eind goed, al goed
Vond je het spannend?

Delen |

Logotr

Contact          Adverteren         Links

Home        Kinderlines Verhalen        Kinderlines Kleurplaten        Penvrienden        Dierentuinnieuws        Domeinen te koop     Spellen

Copyright 2016, Kinderlines Uitgeverij, alle rechten voorbehouden.